 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Зноў чарговая восень, дажджы, грукаценьне трамвая,
кантралёры з жэтонамі ловяць «зайцоў» за каўнер,
хтосьці ў бруднай кавярні прыткнуўся
за столікам з краю,
не пазбаўлены, зрэшты, прыстойнасьці сьвецкіх манер.
Традыцыйна каштаны губляюць грубую лістоту,
правінцыйны вятрыска туляецца ў вулках старых,
і нязбыўную носяць прахожыя ў душах самоту,
а ў дварышчах барыгі капейкі трасуць на траіх.
Чыста голены муж уцякае ад жонкі ў кантору,
дзе чакае яго сакратарка, пяро і фатэль,
дзе ад сьвету схаваецца ён за казённую штору
і ў кябыт адплыве, нібы прывідных мар карабель.
Зноў чарговая восень; бач, хтосьці
на добрым падпітку
затрымаўся ля тумбы афішнай, шукае
расклад цягнікоў;
хтосьці выгляд зрабіў, што яму аніколькі ня брыдка;
хтосьці сплюнуў пад ногі; прайшла грамада дзецюкоў.
А на горад вось-вось зноў няпэўнасьць
дажджамі пральецца,
і жывое наўкол халадэча пратне да касьцей.
У завулку Рабкораўскім ціхі вар’ят засьмяецца,
бо адзіны ён знацьме сцэнарый далейшых падзей.
1988
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
